Geplaatst op

Dood doet leven, Jeroen Terlingen

Dood doet levenPleidooi om praten over de dood bij een breed publiek ‘gewoner’ te maken

In Dood doet leven volgt Jeroen Terlingen patiënten die te horen hebben gekregen dat ze niet meer beter kunnen worden. Ze zoeken allemaal hun eigen weg tussen strijdbaarheid en berusting, maar één ding valt op: tijdens het leven stilstaan bij de dood, verhoogt de kwaliteit van het bestaan – tot in de laatste uren. “Dood doet leven, Jeroen Terlingen” verder lezen

Geplaatst op

Aap op schoenen met een buikje, René Brant

Aap op schoenen met een buikjeEen evolutionaire kijk op gezondheid

Ooit waren we oermensen, uitstekend aangepast aan het leven in de jungle. Nu leven we in een jungle van beton. Deze overgang verliep zo snel dat onze oeroude genen het niet konden bijbenen en niet meer passen bij onze moderne leefomgeving en het hectische levensritme.

“Aap op schoenen met een buikje, René Brant” verder lezen

Geplaatst op

Echte dokters huilen ook, Warner Prevoo en Karin Overmars

Echte dokters huilen ookWarner had al een tijdje een raar kuchje. Hij dacht dat het door de stress op zijn werk kwam. De huisarts vermoedde een longontsteking, alleen bracht de antibioticakuur geen verlichting.

‘Ik ga even een scannetje laten maken.’ zeg ik.
‘Hoezo?’ Yno kijkt op van zijn wiskundeboek. Hij zit aan de grote eettafel te leren.
‘Voor de zekerheid.’
Hij kijkt me onderzoekend aan.
‘Even uitsluiten dat ik kanker heb,’, zeg ik. “Echte dokters huilen ook, Warner Prevoo en Karin Overmars” verder lezen

Geplaatst op

Ik ben niet zoals ik was, Carin van Doremalen

Ik ben niet zoals ik wasIk ga bij de anderen op de bank zitten om met hen tv te kijken. Het is zoals andere avonden. Niemand zegt iets over de borstkanker van mama. Het is net alsof het er niet is.’ “Ik ben niet zoals ik was, Carin van Doremalen” verder lezen

Geplaatst op

De Drager, Jan Vantoortelboom

De DragerNa een trektocht van vijf uur ben ik bij de berghut aangekomen. Het is gemeen koud; de thermometer gesmolten in de vorm van een vleermuis en door de gespreide vleugels aan op ooghoogte aan de voordeur gespijkerd, al half doorgeroest, tekent -25 graden. “De Drager, Jan Vantoortelboom” verder lezen